سارا، در حال زمزمه و غرولند با خودش:
- هیچ کس نمیاد با من بازی کنه، فقط کار خودشون رو میکنند. منم مجبورم اذیتشون کنم.
---
سپهر: بیا مثل مامان و بابا حرف بزنیم؛ (با هیجان) : ببین وضع دولت خرابه
سارا: آره کرونا هم اومده، میگن قا لی باف هم مرده!
---
من: سارا، تبریقا دوستت دارم (تقریبا)
سارا: بله، درسته، من قبلا اینجوری میگفتم. ولی شما نباید اینجوری بگی
عینک به آن سختی ها که فکرش را میکردم نبود، الحمدلله
به غیر از روز اول که نمیخواست حتی عینک رو ببینه، چه برسه به اینکه بزندش، و معجزه ی حرف داداش باعث شد عینکش رو بزنه، دیگه مساله خاصی با عینک نداشتیم الحمدلله.
دخترکم خودش صبح‌ها داوطلبانه عینکش را میجوید و میزند. خودش مزیتش را متوجه شده است. در طول روز با ان راحت است. شکر خدا.
هنوز بستن چشمش با دردسر و اعتراض و چانه زنی و ... همراه است. اما به هر حال سه هفته اش با موفقیت گذشته و من تصمیم دارم به جای دوماه بعد، یک ماه بعد ببرم روند بهبودش رو ببینم ان شاالله.
من را بغل میکند و میگوید:
- مامان شما بهشتی
- مامان شما آرامش میدی
و من دلم قنج میرود برای دخترکم.
ماشاالله لاحول و لا قوه الا بالله
جغرافیای کوچک من بازوان توست
ای کاش تنگ تر شود این سرزمین به من
عینک دخترکم را تحویل گرفتیم. هیچ وقت فکرش رو نمیکردم بچه هام عینکی بشن. نمیدونم چرا! دلم پر غصه است اما راضی ام به رضای خدا.
خدایا شکرت که زود فهمیدیم و وقت درمان داره.
و حالا فصل جدیدی از تذکرات در خانواده گشوده شده است:
البته اینا تذکرات مخصوص عینک بود. مناقشات و منازعات چشم بستن، یه سرفصل جداست😑😐
الحمدلله علی کل حال
الحمدلله علی کل نعمه
۱۴ آبان ۱۴۰۲نوشت: طفلک دخترکم. عینک زدنش برامون انقدر که بالا نوشتم، دردسر نداره، به جز شونصد بار شکستن دسته عینک (چشم بستن جانکاه بود، قطره عسل و گلاب هم جانکاه، هم معجزه آسا بود،)
یکیشان انگشت پسرخاله رفته بود در چشمش و قرمز شده بود و دو روز بود امانش را بریده بود
آن یکی معاینه تنبلی چشم 9 ماه پیش، درست چند روز قبل از شیوع کرونای منحوس گفته بود چشم چپش کمی آستیکمات دارد و باید برود چشم پزشک.
در این 9 ماه از من اصرار که برویم برای چشم دخترک و از بابایشان انکار، که مگر ممکن است دردانه دختر من چشمش ضعیف باشد.
نمیدانم. شاید خودم هم به اندازه کافی اصرار و پیگیری نکردم.
خلاصه انگشت فرو رفته در چشم پسرک، باعث خیری شد که چشم تنبل شده و ضعیف شده دخترک را دریابیم و با نسخه ی عینک و قبض خرید عینک دخترک چهار ساله مان و قطره های 3 ساعت یک بار و 6 ساعت یکبار چشم پسرک در یک روز بارانی به خانه برگشتیم.
با امید به رحمت بی کران خدا
به امید خدای شافی
