پروسه خواب دو

داشتم خاطرات قدیمیت را مرور میکردم. رسیدم به پروسه خواب، وقتی تازه از شیر گرفته بودمت. تعجب کردم ازون پروسه طولانی. بعد کمی دقت کردم. هنووووووز هم همونقدر پروسه طولانیه.
به غیر از وقتایی که بیهوش میشی از خواب، بقیه شبها، نوعا تا وقتی سرم رو مشغول موبایل نکنم و نا امید نشی از من، نمیخوابی. معمولا مجبور میشم آخرش از قوه قهریه استفاده کنم. چون هر چی نازت رو میکشم، نازت بیشتر کش میاد‌.
قصه که میخونیم، اون هیچ. ناز، نوازش هم که داریم اونم هیچ. بعد حرف، حرف، حرف، بعد که دیگه میگم بسه و بقیه اش فردا:
من میترسم (بارها و بارها )، پتو روم بکش، اینجامو بخارون، گرممه، سردمه، تشنمه، خوابم نمیاد، دستتو بزارم رو سرم،  و ...و... و...
خلاصه که کور خوندم اگه فکر کردم پروسه خواب محدود به یک سن خاص میشده است.