یک قدم فیلی
بعد از اولین شب دوری، که پشت سرش مهمانی بود و شلوغی و بچه ها، و در نهایت گریه که بریم خونه فلانی و بهمانی بیاد خونه ما، حالا رسیدیم به خونه و به جای شام نخورده ات در مهمانی، شیر و لقمه عسل خورده ای و دستشویی رفته ای و ارامش گرفته ای و میخواهیم مسواک بزنیم
انگار تازه من را دیده ای
نوازشم میکنی، لمسم میکنی، میگویی: مامان خونه مامان بزرگ که بودم دلم برات خیلی تنگ شده بود، همه اش تو فکر شما بودم، تنهاااا با بابا...
بعد نزدیک یک ساعت، با خواب میجنگی و بدون اینکه سوالی کنم برایم همه چیز را تعریف میکنی، از اینکه مامان بزرگ صبح زود بیدار شدند و نون تازه گرفتند تا شیرکاکائوی صبحانه، تا تعریف تک تک قسمتهای کارتون باب اسفنجی که دیده ای...
به اندازه 24 ساعت مادر پسری، حرف نگفته برایم داری.
تجربه جالبی بود پسرکم. یک شبانه روز دوری، اشکهایی که دیشب من و تو دور از هم ریختیم، و بیستر قدر همدیگر را دانستن.
یک گام دیگر به سوی بزرگ و مستقل شدن برداشتی. یک گام مهم.
younes noori