بچه داری یعنی ...

یعنی گاهی بهانه گیری ها و دستورهای رگباری:

موقع خواب:

قران بخونیم

یه قران دیگه

پرهیزگار بخونیم

نینی بخونه

عکس نینی رو نشون بده

آبمیوه میخوام

ابمیوه مو بریز تو لیوان (آب میوه ای که دیگه نیست و تموم شد)

گرسنه مه چی بخورم؟ (بریم غذات رو بخوری)

گوشتاشو جدا کن گوشت بده

(بعد دو قاشق خوردن) سیر شدم دیگه

حالا بستنی بده

(بعد یه قاشق خوردن) حالا یه بستنی دیگه (نمیدم و الکی گریون، خودش رو میندازه زمین. نمیدم، چون میدونم میل نداره و فقط زحمت جدا کردنش برای من میمونه و اسراف شدن بستی)

حالا اون شربتی که برای خاله زهرا اینا آوردی، محمدصادق شزبتشو رو زمین ریخت ازونا بیار

(با اینکه میدونم لب به سکنجبین نمیزنه براش درست میکنم)

نه من یخ دوست ندارم (یخ ها رو خال میکنم. یخ ریخته بودم که جلوی بهانه گیری رو بگیرم، که نگنه اون یخ داشت، این نداره)

من آب میریزم

یه تیکه یخ که مونده توش (عزیزم اون خیلی کوچیکه، چسبیده بود)

یه ذره آب میریزه توش، حتی به لبش نزدیک هم نمیکنه و میذاره روی کابینت

حالا یه شربت دیگه! (کم کم به مرز انفجار میرسم) برای چندمین بار خودش رو زمین می اندازه و گریه میکنه که خوابم میاد!

حالا بریم پیش بابا بخوابیم

میخوام ماشین آشغال رو ببینم.

(ماشین رو میبینه و برمیگرده، این بار دیگه بعد کلی وول خوردن، میخوابه!

تو خواب، بغلش میکنم که ببرم سر جاش،)

نه منو بذار همون جا پیش بابا!!!