صبوری
وقتایی که کودک بیرونمون! داره یک کار رو بارها و بارها انجام میده و به نظر میاد تا ابد میخواد این کار رو تکرار کنه، کافیه چند لحظه مکث کنیم. باور کنیم که اون خودش برنامه ای برای انجام این کار داره. خودش آغاز و پایانی براش در نظر گرفته.
کی گفته باید اون موقعی که ما میگیم مسواک زدن رو تموم کنه؟ کی گفته یک بار مسواک زدن خوبه و چهار بار مسواک زدن (که انتخاب پسرکه) نه!
یا مثلا 3 دقیقه و نیم آب بازی بسه و یک ربع زیاده؟
فقط باید صبرمون رو هم اندازه حوصله بچه هامون تو تکرار کارهاشون کنیم.
فقططططط!
این رو من میگم، منی که پیش اومده پسرک رو کشون کشون از حموم آوردم بیرون که بسه! و نتیجه اش شده گریه و زاری و باقی قضایا. و دفعه دیگه اش که تصمیم گرفتم خودش تصمیم بگیره، وقتی گفتم بسه گفت هنوز کارم تموم نشده و چند دقیقه بعدش اعلام کرد که کارش تموم شده، و دفعه ی بعد بعدش، قبل از اینکه من بگم، خودش اعلام کرد خسته شدم، کارم تموم شد. به همین سادگی. منی که تصمیم گرفته بودم دیگه نگزارم آب بازی کنه، چون بعدش گریه میکنه!!!!
(البته در مورد کارتون ماشین ها، که بالکل ممنوع التصویر کردم تو خونه، خیلی هم راضی و خوشحالم. چون واقعا سقفی نداشت و روح و جسمش رو داشت آزرده میکرد، با اون هیجانات زیاد و اون همه تکرار در روز و شب و نیمه شب!!!)