رضای دوست...

هر وقت کار اشتباه یا بدی میکنی، و قیافه من درهم میره، میای سرت رو توی صورت من و میگی: گوچالی؟ (خوشحالی؟) و اونقدر تکرار میکنی و صورتم رو میبوسی که مجبور بشم بگم خوشحالم!

ولی حاضر نیستی دست از کار اشتباهت برداری. اگر هم همون موقع بی خیالش بشی، معمولا طولی نمیکشه که تکرار میشه.

یاد خودمون و خدامون می افتم. کار اشتباه میکنیم. خدامون دلش میگیره از اشتباه ما. میخواد که ما راه درست رو یاد بگیریم. اخم میکنه گاهی. گاهی حتی گوشمونو یه تابی میده. ما، فوق فوقش از خدا میخوایم همینطوری الکی خوشحال بشه و ما همچنان به اشتباه خودمون ادامه بدیم. ولی خبر نداریم وقتی ما کار درست رو یاد بگیریم، خدامون راضی میشه از ما.

خدا کنه یاد بگیریم خدای مهربونمون رو خوشحال کنیم.