بَ لی
آی حال میده وسط هوار نصفه شبی که پسرک راه انداخته، یه بَ له ی شیرین و جانانه بشنوی ازش. آی حال میده!
بعد از چند نوبت گریه سر اینکه همه ی اسباب بازی ها رو میخواستی زمین بریزی و الخ، بغلت کردم و شروع به لالایی خواندن میکنم. میگویی اینجا.منظورت اینه که بریم توی رختخواب و لالایی بخوانیم. اطاعت میشود. سرتر و روی بالش میگذارم و لالایی رو که شروع میکنم، شصتت خبر دار میشه که شاید دوباره خبری از شیر نیست که مامان آوازه خون شده!
بدون مطرح کردن مساله، شروع به هوار میکنی. ازون هایی که به صورت اینکریزینگ رینگ بالا میره صدا و البته دامنه ی حرکتش!
اروم ازت میپرسم سپهر شیر بدم؟
به طور غیرمنتظره ای فغان رو قطع میکنی، همان لحن دلبرانه ی همیشگی رو که برای بله گفتن ازش استفاده میکنی به کار میبندی و یه بله ی شیرین که دو سه روزیه یاد گرفتی نثارم میکنی.
همان طور که گفتم آی حال میده!
بنابراین گوش ها دراز گشته و تا هر زمان که جنابشان اراده داشتند در خدمتشان بودیم، من بابت شیردهی!