سفرم آرزوست

 سلام عزیز مامان خوبی گلم؟ خیلی دلم میخواد قبل اومدنت با بابا بریم یه مسافرت دوتایی. دوست دارم بریم کیش و از اونجا برات یه عالمه لباس و چیز میزای خوشگل بیاریم. امروز به بابا گفتم، گفت باشه، برنامه ریزی کنیم بریم. فعلا که ماه مبارک رمضون رو پیش رو داریم، ان شاالله بعدش باید بریم. حالا یا تو بیست روز باقی مونده از تابستون، یا با آغاز پاییز، که هم خلوت تر بشه و هم خنک تر. البته سفرمون بستگی به نظر دکتر داره. اگه تو اذیت نشی، میریم عزیزم. فردا عیده، تولد امام زمانه. من و بابایی تهنا موندیم تهران. مامان جون و بابابزرگ که مرندن، خاله سوده و خاله زینب هم دیروز رفتن، خاله سمیه هم مهمون دارن و مشغولن. خلاصه من و بابایی باید برای خودمون یه تفریحی جور کنیم که بعیده! به احتمال زیاد فردا طبق معمول روزای تعطیل که تو خونه ایم، تا 10-11 میخوابیم، بعدشم بابایی سر کامپیوترش و مامانی هم یا پای کامپیوتر، یا تو آشپزخونه.

قربونت برم که وقتی بیای برنامه زندگیمون رو عوض میکنی. دیگه همه برنامه ریزیا مطابق برنامه زندگی و خواب و خوراک تو تنظیم میشه. آخه تو هدیه عزیز خدایی گل قشنگم.

سه سال بعد نوشت: (31 فروردین 93) خوبیه نوشتن اینه که آدم میبینه چقدر کوچولو بوده و آرزوهاش کوچولووار! اینکه چیزی که روزی دغدغه آدمه، با گذر زمان، میره در هاله فراموشی و بی اهمیتی! دنیا همینه، همه چیزش گذراست. کاش ما خودمون رو پابند این جریان نکنیم.