۳۴ هفته و ۵ روز

دو روز دفاع و فردای دفاع که امتحان دوره isms داشتم خیلی پشت میز نشستم و فعالیت کردم

و دیشب ساعت ۱ که بالاخره امتحان را هم فرستادم و خوشحااال و فارغ و خستهههه اومدم بخوابم، اول اینکه گل پسر از جاش تکون نمیخورد و کلی نازش کردم و صداش کردم تا بالاخره شروع به حرکت سکسکه گونه کرد و خیالم یه کم راحت شد. 

بعد از اون گوشه دلم شروع به تیر کشیدن کرد، درد متداول اما اینبار با شدت و مدت خبلی بیشتر

یک ساعتی از درد به خودم پیچیدم

اولش که از نگرانی بچه و بعد از درد

تو این مدت سناریوهای مختلف رو با خودم مرور میکردم

 

تا نهایت لطف خدا شامل حالم شد و هم بچه تکون های خوبی خورد، هم درد جانکاه شکمم بهبود پیدا کرد 

الحمدلله به خاطر سلامای بچه و خودم

۳۴ هفته و دو روز

به همراه گل پسر، بابای گل پسر، و مامان جون و بابا جون، رفتیم دانشگاه و از پایان نامه ام دفاع کردم. خدا رو شکر، الحمدلله

در انتهای کار، وقتی استاد راهنما به داور گفت که فرزند خانم فلانی به زودی به دنیا میاد، یک بار دیگر، و اینبار برای شما گل پسر دست زدند و تشویق کردند و تبریک گفتند. 

چادر نعمت بزرگی است که سرّ آدم رو حفظ میکنه و نمیگذاره ادم تابلو بشه، مخصوصا ادم پا به ماهی مثل من. 

حتی مسئول اموزش هم وقتی داشت میگفت میای امضا میگیری و فلان، گفتم من دو هفته دیگه بچم دنیا میاد، تعجب کرد و بعد به برکت وجود بچه، گفت که مراحل نهابی رو میتونم مجازی پیگیری کنم.