تَلَوّدِ سه سالگی

بعد از حوادث ناگوار! تولد هفت سالگی پسرک، که قرار بود جشن ادب باشد و تبدیل به جنگ بی ادبی بین خواهر و برادر شد، دستم را داغ کردم که هرگز جشن تولد نگیرم برای بچه ها. فلسفه ی جشن تولد هم بنکل!! زیر سوال رفت که چرا باید بچه احساس خود محوری کند و ازین قبیل سوالات که خواهرجان بزرگه در ذهنم افکند! 

ولی خب خشک و خالی هم دلم رضا نمیدهد. هر چه باشد تولد بچه ها، جزو مهمترین خاطرات عمر من هستند. احتمالا به جشن کوچک چهار نفره قناعت میکنیم. باید ان شاالله فردا کیک بپزم برای شادی بچه ها.