نامردا، همه شو تنهایی میخورن.

یه گریه مخصوص سر میز غذا هم داری، به این صورت که به صورت خودآزارانه زل میزنی به صورت فرد غذا خورنده، بعد لبات رو غنچه نموده و یکهو محکم میزنی زیر گریه. انگار که غریبی بخوای بکنی.

چند بار در مورد بابایی اتفاق افتاد. زل میزدی بهش و بعد گریه. هی گفتیم غریبیه؟! اگر غریبیه پس چرا فقط سر غذاست.

تا امشب که در مورد داداشی هم تکرار شد. مطمئن شدم دل کوچولوی دختر کوچولوی عزیزم غذا میخواد ظاهرا.